Ondanks dat het een heel normaal probleem is, is het vaak nog een moeilijk bespreekbaar onderwerp. Incontinentie wordt in de meeste gevallen onterecht verbonden aan onhygiënisch. Het roept negatieve associaties op en dit lijkt moeilijk te doorbreken.
Schaamte bij urineverlies
Sommige vrouwen schamen zich zo voor dit urineverlies, dat ze de stap naar de huisarts niet durven te maken. Incontinentie is desondanks een ongemak dat je overkomt. Het kan vele oorzaken hebben die niet altijd te achterhalen zijn. Maar het is in de meeste gevallen goed te behandelen. Als je blaas vol is, krijgen je hersenen een seintje dat je deze moet legen. Normaliter sluit de sluitspier onze blaas af. Deze zit rond de uitgang van de blaas. De bekkenbodemspieren zijn hier ook onderdeel van. Wanneer je de sluitspier en de bekkenbodemspieren ontspant, trekt de blaasspierwand zich samen en loopt de urine naar buiten.
We spreken van urine incontinentie wanneer dit mechanisme niet goed werkt en je je urine niet onder controle hebt. Voor sommige vrouwen is urine incontinentie een ongemak, voor andere vrouwen een belemmering van het dagelijkse leven. Sommige vrouwen verliezen ongewild enkele druppeltjes urine, anderen hebben compleet geen controle over hun blaas.
Stressincontinentie
De meeste vrouwen die geen controle hebben over hun urineverlies, hebben last van stressincontinentie, ook wel inspanningsincontinentie genoemd. Deze vorm van urineverlies is te wijten aan een verslapping of oprekking van de bekkenbodemspieren. Vrouwen met stressincontinentie verliezen urine tijdens lichamelijke activiteiten als niezen, lachen, traplopen het optillen van zware onderwerpen of geslachtsgemeenschap. De druk in de buik neemt bij deze activiteiten toe, en dus ook de druk op de bekkenbodem.
Wanneer de bekkenbodemspieren verslapt zijn en de plasbuis uitgezakt is, kan het zijn dat je tijdens deze activiteiten een beetje urine verliest. De sluitspier is namelijk niet sterk genoeg. Vooral vrouwen die bevallen zijn, hebben last van deze vorm van incontinentie. Het kan ook voorkomen tijdens de overgang, als gevolg van een gynaecologische operatie of gewoon aanleg zijn.
Aandrangincontinentie en inspanningsincontinentie
Een andere vorm van incontinentie is aandrangincontinentie, ook wel bekend als urge-incontinentie. Dit ontstaat wanneer de blaas extra gevoelig of overactief is: de aandrang om te plassen is ineens zo sterk of zet zo plotseling op, waardoor de urine uit de blaas wordt geperst. Het toilet is vaak niet meer haalbaar. Aandrangincontinentie gaat geregeld samen met inspanningsincontinentie. Wanneer sprake is van meerdere vormen van urine incontinentie, spreken we van gemengde incontinentie.
Hoe kan urine incontinentie behandeld worden?
Urine incontinentie is goed te behandelen. Soms door middel van een kleine ingreep, maar in veel gevallen ook met behulp van een speciale bekkenfysiotherapeut. Deze fysiotherapeut geeft speciale oefeningen. Bij stressincontinentie wordt gewerkt aan het sterker maken van de bekkenbodemspieren. Bij aandrangincontinentie kan blaastraining helpen. Hierbij leer je je urine bewust op te houden terwijl je eigenlijk heel nodig naar het toilet moet. Door het uitstellen train je je blaas meer urine op te slaan en kun je het na een tijdje oefenen langer ophouden. In de meeste gevallen merk je na een aantal sessies al verbetering.
Bron: http://www.mijngezondheidsgids.nl/urine-incontinentie-als-je-het-niet-meer-onder-controle-hebt/